Werknemers dierenartsenpraktijk Beilen
Gerard Willemse
Dierenarts
‘Gefascineerd door de natuur, dat was ik vroeger al en nu nog steeds’, vertelt Gerard. ‘De interesse voor de geneeskunde kwam daar in de loop van de tijd bij. Na de studie Diergeneeskunde, werkte ik als rundveearts en deed ik er huisdieren naast. Vervolgens ben ik les gaan geven op de faculteit in Utrecht en bekwaamde ik me verder als chirurg. Eenmaal terug op de praktijk, ontdekte ik dat ik het leuker vind om met individuele huisdieren te werken. Hun behandeling gaat namelijk veel verder dan die van vee; een koe wordt niet op hartmedicatie gezet, maar een hond wel.'
‘Orthopedie is een van mijn passies. Laatst heb ik een Yorkshire terriër geopereerd van 5,5 kg. Zijn knieschijf lag ernaast vanwege een te ondiepe kniegroeve en een scheve aanhechting van zijn kniepees, maar zijn kruisband bleek ook stuk te zijn. Dat was een gecompliceerde ingreep; ik veranderde drie dingen in die knie. Als de eigenaar me dan na een week al meldt dat zijn hondje beter loopt dan ooit, geeft me dat heel veel voldoening. Ik doe ook heel graag nascholingen in binnen- en buitenland. Want al zit ik ruim twintig jaar in het vak, procedures, behandelingen et cetera kunnen altijd weer beter.'
Margriet Brandsma
Dierenarts
‘Voordat ik bij DAP Beilen aan de slag ging, woonde ik met mijn gezin drie jaar lang in Australië’, vertelt Margriet. ‘Daar werkte ik meer met wilde dieren dan hier. Denk aan jonge kangoeroes die hun moeder verloren waren. Als ik ze melk gaf, trok ik eerst het rugzakje aan waar ze maandenlang lekker warm in zaten, net als in de buidel bij de moederkangoeroes. Nadat we in 2007 terugkwamen in Nederland, ging ik hier al snel werken. Ik startte als veearts, maar gaandeweg ben ik overgestapt naar de gezelschapsdieren. Inmiddels heb ik me daarnaast gespecialiseerd in gebitsbehandelingen.'
'De sfeer is hier hartstikke leuk. Ik heb nog nooit zo lang op dezelfde plek gewerkt, dus dan moet het wel goed zijn”, lacht Margriet, die van kindsbeen af dierenarts wilde worden. ‘Ik had moeite met exacte vakken, maar die móest ik gewoon halen om dit te kunnen doen. Mijn moeder wilde dat ik reguliere Geneeskunde zou kiezen; gericht op mensen. Dus koos ik Diergeneeskunde’, zegt Margriet met pretogen. ‘Als ik alles mocht overdoen, zou ik niets veranderen. Ik ben heel gek op dieren. Zelf hebben we paarden, katten, konijnen, een jonge hond, een cavia en kippen.’
Anne van der Jeucht
Dierenarts
‘Op mijn negende wist ik al dat ik dierenarts ging worden’, vertelt de uit België afkomstige Anne. ‘Die aantrekkingskracht kwam door de liefde voor honden en katten. Ook nu werk ik alleen met gezelschapsdieren. Dat doe ik in onze praktijk, maar ik kom daarnaast vaak in het asiel. Dat is hard werken, maar het voelt heel prettig om mezelf daar nuttig te kunnen maken. Dieren die in beslag zijn genomen en vondelingetjes zijn daar veilig.’
‘Als kind heb ik allerlei dieren gehad: een katje, een hond, konijnen en een cavia. Ook nu hebben we thuis veel dieren, maar de diepste band met een dier voelde ik tijdens mijn studie in Gent. Ik was toen 22 en had een hond uit het asiel: dat was mijn grootste schat op aarde op dat moment. Na de studie werkte ik in Frankrijk, België en pas later in Nederland. We wonen nu in Friesland; net als Drenthe een prachtig stukje Nederland. Ik ga nooit meer terug naar België en ben bij DAP Beilen helemaal op mijn plek. De sfeer is goed en Drentenaren zijn gemoedelijk. Ook brengt deze gemengde praktijk de nuchterheid van het platteland met zich mee. Mede daardoor kunnen we ons beroep uitoefenen zonder te veel poespas of commerciële inmenging.’
Tjarda Sinnige
Dierenarts
‘Na mijn studie wilde ik óf twee jaar naar het buitenland, óf naar een innovatieve praktijk’, zegt Tjarda. ‘Op de universiteit kwam DAP Beilen vaak ter sprake; de praktijk staat goed aangeschreven en is bekend als vooruitstrevend. Ik solliciteerde hier en had meteen een klik. Het is een leuk, jong en gepassioneerd team dat vooruit wil. Drie dagen na mijn afstuderen, in januari 2017, ging ik hier aan de slag en dat bevalt uitstekend. Toevallig woont mijn vriend een dorp verderop en hij wilde absoluut niet naar het buitenland, dus het kwam heel goed uit allemaal!’
‘Ik ben aangenomen als rundveedierenarts, maar inmiddels help ik ook paarden - waar ik veel energie uit haal - en ik verzorg het spreekuur en de diensten voor de gezelschapsdieren. Het stap-voor-stap diagnosticeren van zieke dieren vind ik het boeiendst van mijn vak; hoe ingewikkelder hoe beter. Bij het vee kunnen dierenartsen zieke dieren niet altijd helemaal uitdiagnosticeren vanwege het economische belang en omdat bepaalde medicijnen niet in de voedselketen mogen komen. Bij gezelschapsdieren krijg ik wel de kans om ze helemaal beter te maken. Dat zijn mooie uitdagingen en bovendien houd ik mijn kennis ermee op peil.’
Giny
Paraveterinair met administratieve taken
‘Ik heb al heel wat dierenartsen "versleten"’, zegt Giny met de nodige humor. ‘In september 2017 werkte ik hier al 25 jaar. In mijn begintijd, op de oude locatie, deed ik nog al het paraveterinaire werk, zoals assisteren in de o.k. Maar sinds we verhuisd zijn en de praktijk is gegroeid, doe ik alleen nog de financiële administratie, baliewerkzaamheden, het beantwoorden van de telefoon en de medicatiebestellingen. DAP Beilen is een leuke werkplek vanwege de goede sfeer. Geen dag is hetzelfde. Ik kan me nog herinneren dat we met de WK-voetbal in een hete zomer met z’n allen in een opblaaszwembadje achter de praktijk tv keken.’
'Omdat DAP-Beilen een gemengde praktijk is, heb ik te maken met eigenaren van gezelschapsdieren en landbouwhuisdieren. Wat er zoal op een boerderij gebeurt, spreekt me wel aan. Misschien omdat ik een boerendochter ben. Huisdieren vind ik ook leuk hoor. Zelf heb ik een hond uit het asiel. Ik had meteen een klik met hem en heb hem zonder overleg met mijn man mee naar huis genomen.' Giny lacht: 'Dat overleg kwam later wel.'
Carla
Paraveterinair met managementtaken
‘Helemaal op mijn plek ben ik hier’, vertelt Carla. ‘Als kind wilde ik eigenlijk dierenarts worden, maar na het vwo werd ik twee keer uitgeloot voor die studie. Daarom ging ik de hbo-opleiding Diermanagement doen, met de module paraveterinair. Achteraf was het prima zoals het gegaan is. Gaandeweg kwam ik er namelijk achter dat administratieve taken en vooral management me meer liggen. En ik zit tóch in de branche waarin ik altijd wilde werken. Ik ben het aanspreekpunt van de praktijk en ik regel hier veel. Denk bijvoorbeeld aan het maken van planningen en roosters, de facturering, de verantwoording voor de apotheek en kwaliteitszorg, het contact met veehouders over medicijnregistratie en administratieve verplichtingen, et cetera.’
‘DAP Beilen is een sociale praktijk met een open sfeer en een hecht team’, zegt Carla. ‘Ook buiten het werk om ondernemen we leuke activiteiten met elkaar. De praktijk houdt nieuwe ontwikkelingen goed in het oog en toont veel initiatief.' Op de vraag van welke dieren ze persoonlijk het meeste houdt, antwoordt ze: 'Ik houd veel van honden en katten. Wel zijn we te vaak van huis om een hond te nemen en dus hebben we een kat.’
Alie
Paraveterinair
‘Zeventien jaar geleden verhuisde de praktijk naar de huidige plek', herinnert Alie zich. 'En toen ging ik hier ook werken. Kort daarna begon ik aan de opleiding tot paraveterinair. Op de praktijk ben ik een manusje-van-alles: ik sta achter de balie, neem de telefoon op, zet medicijnen klaar, ik assisteer bij het spreekuur en in de operatiekamer. Die afwisseling maakt het leuk. Ook houd ik ervan het interieur gezellig te maken: ik verzorg de bloemen bijvoorbeeld. De sfeer is hier open, we zijn echt mét elkaar. Buiten het werk om ondernemen we samen ook allerlei activiteiten. Er wordt veel voor de werknemers gedaan, die waardering is fijn.’
‘Aan dieren ben ik wel gewend’, vervolgt de nuchtere Drentse. ‘Ik ben namelijk opgegroeid op een boerderij in Beilen met schapen, paarden en koeien. Toen mijn kinderen nog thuis woonden, hadden we ook allerlei dieren: paarden, een hond, varkens, geiten, ratten en een cavia. Zelf houd ik van katten, vooral van het Oosters type korthaar; zij zijn familie van de Siamezen. Zo'n kat heb ik nu zelf ook rondlopen thuis.’
Corine
Paraveterinair
‘Dat ik iets met dieren wilde doen, was al snel duidelijk’, vertelt Corine. ‘Als kind was ik ze namelijk altijd aan het redden. Ik begon aan de hbo-opleiding Diermanagement met als module de paraveterinaire opleiding. Zo kwam ik erachter dat ik dit werk héél leuk vind. Zo ben ik in 2012 bij Dap Beilen begonnen en hier heb ik het prima naar mijn zin. De sfeer is uitstekend.’ Lachend zegt ze: 'We zijn eens met het z'n allen een nieuw, groot springkussen van de Spelotheek hiernaast gaan uitproberen.'
‘Naast het werk achter de balie en het assisteren bij operaties, heb ik ook andere taken’, vervolgt Corine. ‘Zo schrijf ik voor de nieuwsbrief, heb me verdiept in diervoeding, ben verantwoordelijk voor een deel van de apotheek, schrijf de informatieve folders van de praktijk en verzorg puppyconsulten. Die afwisseling maakt het werk leuk, samen met het klantencontact. Dat is intensief bij de puppyconsulten. Dan fungeert onze praktijk min of meer als consultatiebureau en ontstaat er echt een band tussen de klant, de pup en mij. Dat vind ik mooi! Ik vind álle dieren leuk hoor, maar ik vind katten en hun gedrag heel interessant. Daarom ben ik begonnen met de opleiding tot kattengedragstherapeut, ik hoop die in 2018 af te kunnen ronden.'
Pauline
Paraveterinair
‘De afwisseling van mijn werk hier vind ik fijn’, zegt Pauline. ‘Mensen helpen aan de balie, assisteren bij operaties en tijdens het spreekuur; ik houd ervan om van alles en nog wat te doen. Als ik moet kiezen, vind ik het assisteren bij ingrepen het állerleukste, want dan helpen we een dier echt. Tijdens de operatie houd ik de randvoorwaarden goed in de gaten: de ademhaling van het dier, de hartslag, etcetera. Ik let ook op de dierenarts: blijven de handen steriel, is er een instrument nodig?
‘Vooral met paarden voel ik een band, maar ik vind alle dieren leuk’ glimlacht Pauline. ‘De drive om dieren te helpen zit in me. Zieke egels, duiven en katten nam ik vroeger mee naar huis. De keuze om paraveterinair te worden, lag kortom voor de hand. Ik liep hier stage in mijn vierde jaar en daarna mocht ik blijven. DAP Beilen is vooruitstrevend: we staan open voor nieuwe behandelmethodes, medicijnen en apparatuur, zoals een eigen lab. En we gaan op een moderne manier met mensen om, via sociale media bijvoorbeeld. Het is hier heel gezellig. Iedereen kan goed met elkaar overweg, ideaal!’
Marjan
Paraveterinair
‘Dieren zijn een rode draad in mijn leven’, vertelt Marjan. ‘Als kind wilde ik al met dieren werken, ik ben ook met ze opgegroeid. Zelf heb ik op dit moment naast twee katten nog drie paarden, waaronder een waarmee ik een heel sterke band heb.' Ze lacht: 'Die gaat straks lekker met pensioen bij me!' Na de opleiding tot paraveterinair op het mbo, heeft Marjan de richting gezelschapsdieren van de hbo-studie Diermanagement gedaan. 'Leren vind ik heel leuk. Ik blijf graag bij en vind het fijn om mezelf verder te ontwikkelen. Daarom heb ik in mijn privétijd ook nog andere opleidingen gevolgd, tot sportmasseur voor paarden bijvoorbeeld. Massage kan dieren ondersteunen na een operatie of een blessure, of bij artrose. Het werkt spierversterkend, zorgt voor een goede doorbloeding en gaat verstrarring tegen.’
‘Bij DAP Beilen heb ik het naar mijn zin’, vervolgt Marjan. ‘Er is een goede werksfeer met ruimte voor humor en spontane acties. Er is veel kennis in huis, de dierenartsen zijn vooruitstrevend en willen het beste van het beste. Naast mijn vaste tijden, fungeer ik vaak als vliegende kiep en ben ik eigenlijk overal inzetbaar: van diereneigenaren adviseren achter de balie, tot het assisteren bij bloedonderzoek of operaties. Die afwisseling is fijn.’
Margriet
Paraveterinair
‘Sinds kort werk ik bij Dierenartsenpraktijk Beilen’, steekt Margriet van wal. ‘Ik viel in als oproepkracht en werd gevraagd om te blijven. Daar was ik hartstikke blij om want ik heb het ontzettend naar mijn zin samen met de leuke collega’s. Veel voldoening haal ik uit het werken met dieren. Ik voel altijd een band met ze. Het klantencontact vind ik trouwens minstens zo leuk. Daarom werk ik ook graag achter de balie. Verder vind ik het labonderzoek interessant om te doen. Maar als ik er goed over nadenkt, vind ik eigenlijk álle werkzaamheden hier leuk.’
‘Thuis ben ik opgegroeid met dieren. Zelf heb ik nu een hond waar ik een heel sterke band mee voel. Verder heb ik een pony en ben ik in mijn privétijd met paarden en pony’s in de weer. Mede daarom heb ik de vakrichting Paard gekozen voor de opleiding Educatie en kennismanagement, die ik in deeltijd volg aan de hogeschool in Wageningen. En dat brengt me bij nog een reden waarom ik hier graag kwam werken: alle medewerkers krijgen er de kans om zich verder te ontwikkelen. Dat is een groot pluspunt.’
